Proloog.

Vandaag start ik deze reisblog waarin ik jullie op de hoogte zal houden van mijn vorderingen en belevenissen tijdens mijn reis, mijn velodroom,  van Middelbeers naar Beijing.

Het idee voor deze reis is niet van vandaag of gisteren maar is eigenlijk een jeugddroom die door het lezen van vele reisverhalen (o.a. Kuifje in Tibet en de boeken van Frank van Rijn) telkens maar weer versterkt werd.

Na 15 Mei 2017, de dag van mijn pensioengerechtigde leeftijd, is er dan eindelijk tijd om die droom te gaan verwezenlijken. Aanvankelijk dacht ik deze reis in mijn uppie te gaan doen, maar gaandeweg de planning bekroop me toch de angst dat ik de eenzaamheid niet lang al als een positieve ervaring zou beleven. In mijn directe omgeving was er echter niemand voor mijn plan enthousiast te krijgen vandaar dat ik een oproep plaatste op het forum van de vereniging van Wereldfietsers. En warempel vrij snel kwam er een reactie van Wytze van der Molen uit Rinsumageest (Friesland).

Uit de eerste emailcontacten bleek al vrij snel dat we niet alleen qua leeftijd op elkaar lijken maar ook dat we belangstelling hebben voor dezelfde onderwerpen en dat we beiden graag fietsen. Na een bezoek van Wytze aan de Beerzen hebben we vrij snel besloten om de voorbereidingen voor een gezamenlijk vertrek naar Beijing te gaan starten. Er komt nogal wat bij kijken om alles goed voorbereid voor elkaar te krijgen. Het materiaal, de route, de planning alles vraagt de nodige aandacht. Maar vooral het verkrijgen van de benodigde visa voor China en Azerbeidzjan is een heel gedoe en geen plezierige bezigheid.

Voor de reis door China hebben we een geldig visum nodig. Gezien de afstand en de daarvoor benodigde tijd zal een normaal visum van 30 dagen niet volstaan en dus hebben we er een nodig die een verblijf van 60 dagen toestaat.  Via de geijkte wegen lijkt dat een onhaalbare wens. Tot we in contact komen met een restauranthouder uit Rotterdam, die bereid is om voor ons als bemiddelaar op te treden. Ik zoek hem op in zijn mooie restaurant en bespreek met hem onze wensen. “60 dagen is geen probleem” zegt hij, “dat regel ik wel voor jullie. Wat wel een probleem is, is dat jullie binnen 2 maanden nadat het visum afgegeven is in China moeten zijn.”  Tja, daar heeft hij een punt natuurlijk want in 2 maanden rijden we niet naar China! Samen beredeneren we de mogelijkheden en vinden we de volgende oplossing. In Europa hebben we genoeg aan een geldige ID-kaart dus als we het paspoort met het visum net voor we de Zwarte Zee oversteken in ons bezit hebben, hebben we vanaf dat moment nog 2 maanden de tijd om naar de Chinese grens te fietsen. Dus als m’n dochters Sanne en Reinou onze paspoorten op 12 juni bij hem op zouden kunnen komen halen en zij die daarna per Post Restante naar Constanta in Roemenië zouden sturen dan  hebben we alles wat we nodig hebben nog precies op tijd. Ik ga akkoord, geef onze paspoorten, betaal de benodigde bemiddelingskosten en bedank Mr. W. voor zijn nog uit te voeren diensten. Mr. W. bedankt mij voor het vertrouwen en geeft nog een kortingsbon mee voor Sanne en Reinou die ze op 12 juni in zijn restaurant mogen besteden.  Op de terugreis van Rotterdam naar Middelbeers flitsen er allerlei scenario’s door mijn hoofd, of te wel ‘als dat maar goed gaat’.

Het aanvragen van een visum voor Azerbeidzjan willen we uit besteden aan een bemiddelingskantoor in Breda, maar na heel wat uitwisselingen van documenten en hotelreserveringen blijkt dat we dit zelf veel sneller en goedkoper kunnen doen door er via internet een aan te vragen. Of het gedownloade en zelf uitgeprinte  visum ons ook daadwerkelijk toegang tot Azerbeidzjan geeft zullen we zelf gaan testen.

Het vertrek van onze reis staat gepand voor 22 Mei 2017 en de terugkomst op eind oktober 2017. De reis, die we hoofdzakelijk fietsend uit zullen voeren, zal dus ca. 5 maanden in beslag nemen.

Onze geplande route zal al fietsend gaan via Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Roemenië en Bulgarije. Daar willen we vanuit Burgas met de boot Europa verlaten en de Zwarte Zee oversteken naar, Batumi in Georgië. Vanuit Georgië gaat de tocht met de fiets naar Azerbeidzjan en met de boot over de Kaspische Zee naar Kazachstan. Door Kazachstan, Kirgizië en Noord-China zal er afwisselend met fiets en trein gereisd worden en zal gepoogd worden om zoveel mogelijk de oude trajecten van de Zijderoute te volgen.

Hierbij zullen o.a. de bekende handelssteden als Almaty, Ürümchi, Dunhuang, Jiayuguan, en Lanzhou aangedaan worden. Daarna gaat de route meer noordelijk naar de Mongoolse grens om op zoek te gaan naar de restanten van de The Great Wall die ons uiteindelijk in Beijing moet brengen.

5 Maanden op fietsavontuur met een beoogde afstand van zo’n 500 km per week komt dat neer op een te overbruggen fietsafstand van zo’n 10.000 km.

We hebben er zin in en gaan proberen om onze vorderingen en belevenissen per dag met jullie te delen. Dit zal echter vanwege het gemis aan goede internet verbindingen misschien niet altijd lukken. Mocht je toch willen weten hoe het met ons gaat dan kun je wellicht terecht bij onze ‘vrouwen’ Peet en Catrien, die zo lief zijn om ons deze zo lang gedroomde fietsreis te laten maken.

Dus spring maar achterop en reis via deze blog ’n beetje met ons mee.

Frans