Dag 18: Di. 6 Juni 2017 Grein – Stein 92 km

Wytze heeft opnieuw niet goed geslapen. Hij heeft veel last gehad van de verkeersdrukte en is slecht gehumeurd. Ook zijn tent blijft veel te lang nat naar zijn zin. Toch zitten we wel weer mooi op tijd op het zadel. Recht voor de camping kun je met een bootje naar de overkant van de Donau en hoef je niet terug te fietsen naar de brug. Dit is voor Wytze echter geen optie! Voor de boot moet je betalen, de brug is gratis en we fietsen toch graag!!?? , dus gaan we over de brug! Het is heerlijk fietsweer en de wind neemt ons in een lekker tempo mee. Bij Ybbs loopt de gps-route door het centrum. Dat lijkt me een mooie plek om even te stoppen voor een kopje koffie en wat rond te kijken, maar Wytze wil er nog niet aan. Hij wil per se het routeboekje volgen waarin de route langs het centrum afloopt. Gelukkig is er even verder als we zo’n 30 km gefietst hebben ook nog een terras dus stel ik voorzichtig voor om daar dan even te stoppen. Helaas vindt Wytze het geen inspirerende plek en dus fietsen we toch maar weer verder. Ik kan het niet laten om even aan te geven dat ik fietsen leuk vind maar dat de pauzes eigenlijk de tocht pas leuk maken omdat er dan tijd is om wat met elkaar te praten. Even verder komt er heus nog wel een gelegenheid om te stoppen zegt Wytze. Maar er komt niets. Pas na 40 km is er eindelijk iets. We zeggen niet veel tegen elkaar en het is duidelijk dat we na zo’n 3 weken, waarin we 24 uur per dag met elkaar optrekken, onze irritaties aan elkaar willen laten zien. In de stiltes begin ik een beetje inzicht te krijgen in Wytzes voorkeuren, nl. :                                                                                                           1. Zoveel mogelijk op de geplande route blijven.                                                   2. Minstens 25 km gefietst hebben voordat er sprake kan zijn van een pauze.                                                                                                                             3. Terrasjes zijn duurder dan winkels dus alleen stoppen bij een terras als er echt geen winkel in de buurt is.                                                                           4. Nooit gebruik maken van de eerste mogelijkheid want er kan nog een betere komen.                                                                                                              Ik neem me voor om daarop te anticiperen door tijdig en duidelijk aan te geven wat ik graag zou willen en indien we alle twee iets anders willen niet te drammerig te zijn. In Melk prijkt er een nogal protserig kasteel boven het stadje uit. Er tegenover staat op een Audi een raar kunstwerk dat opgebouwd is van houten balken. Ik stel voor om ook even het dorpje in te gaan om daar wat brood te kopen. Hoewel Wytze wat tegenpruttelt rij ik, mijn goede voornemens ten spijt, toch het stadje in en stop daar bij een bakker die zelfs honing, verkoopt. Ik ga de winkel in maar we kopen er niets. Wytze heeft een allergie voor speciaalzaken en vindt dat we voor levensmiddelen maar naar de goedkopere supermarkt moeten gaan. Er is echter geen supermarkt in het dorpje. Uiteindelijk fietsen we zo’n 10 km om om onze inkopen te kunnen doen. Op zoek naar de oorspronkelijke route komen we op een industrieterrein langs een doe-het-zelf zaak.  Wytze denkt daar wel aan  ‘Kochbenzin’ voor het kooktoestel te kunnen komen. Ik blijf buiten wachten. Na een kwartier komt hij zonder wasbenzine boos naar buiten. Het personeel is dom en het bedrijf deugt niet. We fietsen daarna een tijdje in een stug tempo verder. Er wordt niets gezegd en het is wel duidelijk dat er iets wringt. Ik probeer ter afleiding nog wat over mijn toneelervaringen  met de Rockopera  “Moulin Rouge” en de film “In Naam van de vader” te vertellen, maar het is door zijn koele reacties wel duidelijk dat hem dat nu niet interesseert. Wat er precies speelt weet ik niet. Ik houd het maar op de opgedane slaapachterstand want eenmaal aangekomen op de camping van Stein, vreest hij, gezien de drukte en de plaats dicht bij de ingang, voor opnieuw een slechte nachtrust. Als we zitten te eten begint het te regenen. Haastig eten we onze borden leeg en verhuizen naar het afdak bij het terras om daar ons toetje nog op te eten. Met een nootje bij de tent sluiten we deze confronterende ego-clashdag af. Hopelijk brengt een goede nachtrust ons beiden morgen een beter humeur.