Door de hevige regenval is er gisterenavond een soort van modderverschuiving geweest net bij de uitgang van het sportcomplex. Er wordt hard gewerkt om de uitgang vrij te maken. Voor onze fietsen is er genoeg ruimte we kunnen eruit. Vandaag en ook de komende dagen zullen we weinig voorzieningen zoals winkeltjes en overnachtings mogelijkheden tegenkomen. Er moet ook weer vaak en stevig geklommen worden. Dus zwaar maar ook mooi. Vooral ook zwaar omdat we zeker 10 km over een grindpad moeten. De dorpjes die je daar in- en uitfietst stralen een grote armoede uit. In de middag kijken we al uit naar een mogelijke kampeerplaats. Een grasveldje bij een leegstaand schoolgebouw lijkt wel wat. We vragen aan een passerend vrouwtje of dat zou mogen. We krijgen een heel verhaal over de scola maar wat ze ons wil vertellen is niet duidelijk. Wat voor ons wel duidelijk is dat ze al behoorlijk aan de drank heeft gezeten. Verder dan maar. In Secuene komen we na 102 km bij een klein winkeltje uit. We moeten ook nog eten kopen dus even naar binnen. Veel is er niet te koop maar we kunnen er ons mee redden. Als we vragen of ze misschien een kampeerplekje weten opent de man een poortje naar een aangrenzend terrein met lang gras, een knollenveld, en een loader erop. Hier mogen jullie wel slapen zegt hij terwijl hij de kippen, ganzen en katten een eind verder het erf opjaagt. Hij wijst naar een hok dat het toilet zou moeten zijn. (Bij bezoek blijkt het een gat boven de beerput te zijn. ) En direct laat ik de douche zien, zegt hij. Het is niks eigenlijk maar gezien het uur van de dag en wat voor mogelijkheden we nog mogen verwachten besluiten we te blijven. Terwijl we langs de eendenkooi aan het koken zijn komt hij met de douche aanzetten. Een grote met water gevulde plastic emmer en een vies steelpannetje. Het voelde echt als een koude douche en zijn maar vroeg gaan slapen.
Fietsreizen van Frans & Peet
Mijn Velodroom 