Deze dagen gaan dit blog in als de recupereerdagen.
Blijven we liggen of gaan we fietsen? Dat is het dilemma bij het aanbreken van dag 44. Het omeletje dat we als ontbijt om 8 uur naar binnenproppen mag het zeggen.
Blijft het omeletje zitten dan gaan we fietsen, zo niet dan wordt het toch nog een dagje Alex. We geven het omeletje een half uur de tijd om te beslissen. Doodstil zitten we op de rand van het bed want elke beweging kan fataal zijn. Met aangespannen kringspieren halen we de eindstreep. Dus … we gaan en beslissen elke 25 km over “verder of stoppen”. Bij het tweede beslissingen worden we wellicht wat te overmoedig. Niet de afstand maar de klim van 10% doet ons bijna de das om. Behoorlijk uitgepierd dienen we te gaan recupereren bij villa Pelican in Tulcea. Maar dat valt daar nog niet zo mee. Het avondmaal van de Pizzeria valt niet goed bij Wytze en bovendien is de ventilator in ons slaaphok vooral bezig met herrieschoppen ipv ons af te koelen. We slapen dus niet goed. Opnieuw moeten we op dag 45 beslissen over “verder fietsen of blijven” Moeilijk! We hebben geen omeletje dat ons kan helpen om te kiezen. De kwaliteit van de Villa is uiteindelijk doorslaggevend. “We gaan”! Opnieuw zullen we na elke overnachtingsmogelijkheid beslissen of we nog verder willen of kunnen. Net als gisteren hebben we minder darmproblemen tijdens het fietsen dan er na. Zal wel iets met de houding te maken hebben of ……… met het zadel? We stoppen dus niet en rijden door tot de maximale afstand die we ons opgelegd hadden. Na 57 km eindigt deze toch wel mooie etappe in Jurilovca bij pension Anastasia. Constanta is nu binnen het bereik van 1 dag. Morgenvroeg gaan we 2 eitjes koken die mogen dan beslissen of we het gaan halen of niet.
Mijn Velodroom 
Hoeveel kost eigenlijk een eitje in Roemenië? Knap van jullie hoe je altijd wel ergens een winkeltje, onderdak enzovoort vindt en ondertussen met handen en voeten vreemde talen spreekt. Fijn dat je ondanks miserie in het lijf toch nog van de omgeving en de verplaatsing daarin kunt genieten. Doemaar rustig voort.
LikeGeliked door 1 persoon
Frans en Wytse,
We hebben jullie ontmoet bij het eten van de goulash bij Laszlo in Acs (HU), en volgen jullie verslag zo veel mogelijk. Gezien de indruk die jullie toen op ons maakten moeten we zeggen “petje af”; wat een kanjers !!
We wensen jullie nog heel veel succes ( en gezondheid) tijdens jullie verdere tocht. We blijven jullie volgen !!!
LikeGeliked door 1 persoon
Beste Wytze en Frans,
Van Jenny heb ik pas gehoord van jullie website. Wat een shitzooi met die voedselvergiftiging. Je bent vast al veel kilo’s kwijtgeraakt. Dit was voor mij beter geweest dan voor jou. Hopelijk hebben jullie ondanks de hitte, kukelende hanen, boeren met een tia en ander ongemak, toch nog een beetje lol op de fiets. Beijing is een heel eind nog fietsen! Gelukkig rijden er ook nog treinen en varen er nog boten en anders pakken jullie het vliegtuig.
Wytze pas goed op jezelf!! Als het echt niet meer gaat kun je altijd stoppen en voel je je beter dan blijf je gewoon fietsen. Wij blijven jullie volgen en wensen je een betere gezondheid toe en veel sterkte met de voortgang van jullie fietsonderneming.
Groeten van Thea en Dirk.
LikeGeliked door 1 persoon