Dag 47-48-49-50

Dag 47  zijn we dus in Constanta gebleven en hebben de badplaats en vooral onze eigen situatie, na het uitvallen van de boot in Burgas, eens goed bekeken. Uiteindelijk hebben we besloten om terug te fietsen naar Galati en daar dan de grens over te steken naar Moldavië  en Oekraïne  en om dan in Chronomorsk de boot naar Georgië te nemen. We reserveren een hut op de boot van wo. 12 juli. We zullen dus aan moeten poten om er dan ook te zijn want het is toch  ’n dikke 570 km fietsen! Dag 48 doen we er 132 naar Tulcea en op Dag 49 nog eens 107 !! En dan zijn we potdorie  al in de Oekraïne.  De grensovergangen nemen wel wat tijd in beslag maar vallen eigenlijk wel mee. Dag 50 hebben we het wat rustiger aan gedaan en zijn we al vroeg in de middag gestopt in Izmajil waardoor we wat tijd hadden om het stadje wat beter te bekijken.

Gebeurde er dan niks bijzonders? Nou:

*De douanepolitieman vond mijn dazer (hondenverjager) zo interessant dat hij vroeg of hij ‘m mocht uitproberen op zijn eigen hond. Hij kwam glimlachend terug en we mochten meteen door.

*Bij het uitrijden van het plaatsje Reni werden we aangevallen door een meute valse honden (7-8) Doorhun geblaf hoorden ze mijn dazer echter niet! Gelukkig deinsden ze wel terug toen Wytze ze een grote mond terug gaf.

* We hebben in het natuurgebied van de Donaudelta een groep pelikanen gezien maar waren te traag om ze op de foto te zetten.

*We kunmen de menukaarten niet meer lezen en dat is toch onhandig als je honger hebt.

* Oh ja en nu we de EU uit zijn kunnen we alleen nog maar  bloggen als we Wi-Fi hebben, dus de frequentie en de aard van de blogs zullen wel wat veranderen.

Tot de 51ste.