Dag 87. 16 Augustus 2017

Zarkent – Korgas (China)   49 km

Een speciale dag.

Ik heb zeer slecht geslapen vannacht! De hond van de buren heeft zowat de hele nacht keihard geblaft en ook de haan was al voor dat het licht werd hoorbaar wakker. Volgens Wytze heb ik op de momenten dat ik wel sliep flink liggen snurken, dus die is helemaal moe opgestaan. Maar … vandaag ben ik jarig!!! 66 en onderweg naar China ik voel me bevoorrecht om dit te kunnen doen. Helaas is Wytze mijn verjaardag vergeten. Hij tobt meer over het gekraak van zijn crank. Een feestelijk vertrek naar de Chinese grens wordt het helaas dus niet. De grens van Kazachstan ligt er verlaten bij. Omdat er een nieuwe snelweg aangelegd is komt er bij deze oude grensovergang nauwelijks nog verkeer. Na een eerste door wat jonge militaire bewaakte post mogen we door naar de een paar kilometer verder gelegen uitreispost. We volgen de gebruikelijke procedure van het in de camerakijken en wachten tot er een stempeltje in het paspoort knalt. Na kilometers over een omhekte weg door niemandsland, waarbij we een vrachtwagen passeren met de tekst “Kees bakt zelf” , komen we aan bij het Chinese douanekantoor. We worden ontvangen door een vriendelijke douanier die wil dat we onze tassen van de fiets halen en via een lopende band door een scanner sturen. De fietsen kunnen er niet doorheen dus die mogen we er langs sturen. Eenmaal binnen kunnen de tassen weer op de fiets en mogen we door naar een balie waar we een briefje in moeten vullen met ons paspoortnummer en een omschrijving van het doel van onze reis. We worden verder gestuurd en komen opnieuw bij een balie met een bagagescanner dus alles moet er weer af. Er worden geen verboden zaken aangetroffen dus mag alles weer op de fiets en gaan we naar de volgende balie waar volgens het display het paspoort ingeleverd moet worden. Het paspoort met het visum wordt via een scan naar een computergestuurd. Op het display voor op de balie staat ineens HAPPY BIRTHDAY. Ik ben blij verrast en moet lachen om deze attente felicitatie. Ik wil de douanier daarvoor bedanken maar die blijft onbewogen zijn werk doen, dus ik denk dat ik de programmeur moet bedanken voor deze leuke geste. Onze paspoorten en het door Wang geleverde visum worden goedgekeurd en we mogen China in!! Als we het grenskantoor uitkomen worden we besprongen door geldwisselaars en fotografen.  Wytze wisselt ons restant aan Kazachstaane Tenge in bij een wisselaar en als we met iedereen op de foto geweest zijn mogen we eindelijk verder en hebben we even tijd om ons te realiseren dat we er zijn!! We zijn in China!! We gaan eerst maar eens in Korgas op zoek naar een hotel en een bank. De taal wordt nu een nog groter probleem want de Chinese karakters geven ons totaal geen houvast meer. De routeplanner van Maps.me stuurt ons alle kanten in en zorgt alleen maar voor meer verwarring. Wytze vraagt het dan maar eens bij een politiestation. We worden er niet veel wijzer maar uiteindelijk zet de routeplanner ons toch bij een hotel af. Bij de ingang van het hotel staat een scanner maar er zit niemand bij dus lopen we maar direct door naar de balie. We kunnen er blijven en de fietsen mogen binnen. Even wat opfrissen op de kamer en dan op zoek naar een Chinees restaurant! We hoeven daarvoor niet ver weg. De menukaart kunnen we niet lezen dus het wordt spannend wat we allemaal besteld hebben. We hebben blijkbaar veel besteld want de tafel wordt vol gezet. Er moet wel veel gekluifd worden waar we alle twee een hekel aan hebben en sommige gerechten zijn wel heel scherp gekruid, maar we eten onze buiken toch goed rond. We wandelen na het eten nog door een klein parkje en schuiven daar aan bij 3 wat oudere mannen om te vragen of er een fietsenmaker in de stad is. Met het woordenboekje erbij lijkt het dat ze onze vraag begrijpen. Er wordt een zoon of kleinzoon opgebeld die de opdracht krijgt om ons naar de fietsenmaker te brengen. We lopen een paar blokjes om en dan blijkt dat de vraag toch niet helemaal begrepen is want de jongen brengt ons naar een winkeltje met van alles en nog wat maar niet met trapaslagers. We bedanken de jongen toch maar en wandelen dan nog wat door de wijk en vragen hier en daar nog naar een fietsenmaker. We worden alle kanten opgestuurd maar vinden er uiteindelijk geen. Ik wil nog wel ergens een biertje gaan drinken om te toasten op mijn verjaardag maar Wytze begrijpt die wens niet. Tegenover het hotel is nog een restaurantje en daar drinken we dan nog maar een colaatje omdat ze er geen bier hebben. Terug bij het hotel koop ik toch nog een flesje Urumbier en proost ik via de chat maar met de familie. Het is in Nederland 6 uur vroeger dan bij ons dus nog veel te vroeg om de gasten die Peet op mijn verjaardagsfeest heeft uitgenodigd te kunnen begroeten. China gehaald op mijn zesenzestigste!! Dat wel.