Ik heb volgens Wytze, aan mijn gesnurk te horen, goed geslapen. Als ik hem dan maar niet uit zijn slaap gehouden heb? De dag begint bewolkt en is nog wat fris. Alle voorttrekkende campinggasten zijn al druk in de weer met het inpakken. Nog voor 9 uur fietsen we het kampeerterrein al af. Om de route weer op te pakken moeten we terug over de brug naar Mautern. Het landschap verandert nu snel en als we omkijken zien we het Benedictijnerklooster Stift Göttweig, dat we vanaf de camping zagen liggen, nog lang boven op de berg pronken. De hele dag fietsen we weer dicht langs de Donau met af en toe een ommetje om een zijriviertje of kreekje heen. Er wordt hier en daar nog hard aan nieuwe natuur gewerkt. Ik herken nog veel plaatsen van vorig jaar. Zo ook de nooit in werking geweest zijnde kernenergiecentrale vlak voor Zwentenberg. Bij het café vlak voor de centrale drinken we ons gebruikelijke recept van 1 capucino en 1 verlängerte en vertellen trots aan de overige terrasgasten nog maar eens waar we naar toe fietsen. In Tulln een mooi plaatsje met een mooi monument eten we onze lunch op die we daar bij de Billa gekocht hebben. In de volgende plaats Klosterneuburg is een camping dicht bijeen station met een goede verbinding met Wenen. Wytze vraagt aan mij wat we zullen doen. Ik stel voor om door te rijden naar Wenen omdat er volgens Maps.me ook een camping in het Praterpark zou zijn. Dat lijkt me een mooie locatie van waaruit we morgen het centrum van Wenen kunnen bezoeken. Akkoord we rijden door. Langs het Donaukanaal rijden we even later Wenen binnen. Ik herken het nog helemaal. Veel graffiti en rommelige terrasjes. Bij Urania, de sterrenwacht, zoek ik op m’n mobieltje de locatie van de beoogde camping op. Oei!! De camping ligt nog 6 km hier vandaan! Daar vervliegt het idee om dicht bij het centrum te kamperen. Nog niet gewend aan het rijden m.b.v. de aanwijzingen van Maps.me wordt het nog een heel gedoe om de camping ook te kunnen vinden. We moeten eerst nog met een wenteltrap over een zijtak van de Donau, dan ook nog een keer over de Donau zelf. Het is een wirwar aan viaducten, bruggen, wegen en palen. Een jong stel op de fiets wijst ons uiteindelijk de juiste weg. Tegen 4 uur zijn we op de camping. Op een groot leeg tententerrein kunnen we onze tentjes makkelijk kwijt. De camping ligt zo ingebouwd tussen allerlei op- en afritten en viaducten dat het vinden van een supermarkt nog een flinke klus is. Ook de weg terug naar de camping vinden is een heel gedoe. Zeker als we daarbij bij een pompstation ook nog wat benzine willen gaan tanken. Minder dan voor € 5,00 is echter nergens mogelijk. Onder het eten bespreken we de dag van morgen. Wat doen we met het bezoek aan Wenen nu we er zover vandaan zitten? Ik zeg dat ik niet perse naar Wenen hoef omdat ik er vorig jaar met Peet nog geweest ben maar als Wytze er graag iets wil gaan bekijken dat dat dan wel moet kunnen. Wytze heeft echter geen plan. Hij wil eigenlijk alleen maar wat door de stad lopen om er de sfeer te proeven. Met gericht iets te gaan bezoeken en te bekijken of een terrasje te pikken, wat ik graag doe, heeft Wytze niets. Het rare is dat als we op mijn verzoek ergens op een terrasje wat gaan drinken ik meestal de eerste ben die weer verder wil fietsen. We besluiten om niet naar Wenen te gaan maar om morgen gewoon verder te fietsen. Wytze had onze kampeerplaats trouwens ook maar voor 1 nacht afgerekend dus denk ik dat hij een bezoek aan Wenen al van zijn wensenlijstje afgeschreven had.
Mijn Velodroom 