Dag 16: Zo. 4 Juni 2017 Irring – Ottensheim 98 km

Wytze heeft niet lekker geslapen op zijn nieuwe bedje. Hij moet nog wennen aan het nieuwe ding en was bovendien al vroeg wakker omdat de buren al vroeg aan het inpakken waren. Hij hoort elk geluidje en raakt daardoor zo geïrriteerd dat hij niet meer aan slapen toekomt. Ook wij staan dan maar vroeg op en zijn dus mooi op tijd weg. De buurman zwaait ons hoofdschuddend na en roept: “Respect, respect!!! Na zo’n 13 km komen we in Passau aan. Omdat we gisteren Regensburg ook al niet bezocht hebben en we dacht ik afgesproken hadden dat we wel even naar het centrum van Passau zouden fietsen, fiets ik de weg naar het centrum in. De bestrating van die weg is echter van kinderkopjes gemaakt en dat is voor Wytze in combinatie met zijn slechte nachtrust toch iets te veel van het slechte. Hij wil zo snel mogelijk terug naar het fietspad bij de Donau en niet meer naar het centrum. Okay! Jammer! Ik had graag even door het centrum gefietst en daar wat rondgekeken en  op een terrasje een  kopje koffie gedronken, maar het humeur van mijn fietsmaatje staat het helaas niet toe. Dus dan maar zo snel mogelijk naar de brug om de Donau over te steken. Even lijkt het oversteken niet mogelijk vanwege werkzaamheden aan de brug maar gelukkig is er voor fietsers toch nog een smal paadje vrijgehouden. Ik herken de weg nog wel van vorig jaar toen ik er met Peet aan de fietsvakantie naar Hongarije begon, maar dat we zo lang langs een drukke weg moesten fietsen ben ik alweer vergeten.  Omdat er geen koffie was in Passau proberen we die ergens langs de route op te doen. Helaas valt dat nog niet zo mee omdat de terrassen nog niet open zijn. Het is vandaag Pinksteren dus daarom zijn ze wellicht wat later open? We fietsen een nog niet open terras op. Gelukkig zijn ze bereid om voor ons de openingstijd wat aan te passen en de koffie aan te zetten. “Waarom zijn er toch zo weinig fietsers op de route?” vragen we aan de serveerster. Ze wijdt het aan de harde wind. Het waait wel wat maar voor ons is het mooi fietsweer. Onderweg naar de Oostenrijkse grens die verder van Passau ligt dan ik dacht passeren we Sisi, de waternimf. We gaan op het beeld zitten en zijn selfie’s aan het maken als er een jong Australisch stel naar ons toe komt lopen. Ze zien onze fietsen en zijn heel benieuwd naar onze fietsplannen. Het meisje vindt alles awsome en zet ons samen met de nimf op de foto. En dan zijn we ineens in Oostenrijk. Een klein op een boom gespijkerd bordje is alles wat de landswisseling kenbaar maakt. Na het passeren van de grens loopt de prachtige route vlak langs de Donau. Bij Schlögen steken we met een klein pontje de Donau over en eten daar op een bankje onder het genot van een prachtig uitzicht onze lunch op. De lucht betrekt echter vrij snel en even later voelen we de eerste druppels van onze tocht. De regenjassen moeten aan. We fietsen nog wel even verder maar dan schuilen we toch maar even onder het overstek van een boerderij. Daarna blijft het nog een hele tijd druilerig. De omgeving is er echter zo mooi dat daar geen regenbuitje iets aan kan bederven. Bij Ottensheim steken we met een hele oude Kabeldrahtboot de Donau weer over. Ik herken de overkant meteen. “Daar hebben we vorig jaar gegeten” en “ik weet nu ook de weg naar de camping”. We rijden recht naar de camping toe. Er is niets veranderd en ook nu is er niemand bij de boerderij om ons aan te melden, dus doen we dat morgenvroeg wel. We zetten onze tentjes precies op dezelfde plaats neer als waar ik vorig jaar met Peet kampeerde. Alles wat we nog aan etenswaren bij ons hebben eten we op.